အဝတ္အထည္ ႏွင့္ အသံုးအေဆာင္ပစၥည္းမ်ား ေဝငွ (ဓာတ္ပံု သတင္း)

ဓာတ္ပံုသတင္း

ႏိုဝင္ဘာလ ၂၇ ရက္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္

ေကာ္လိုရာဒိုျပည္နယ္ေရာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားအသင္းမွ

ျမန္မာမိသားစုမ်ားအား အဝတ္အထည္ ႏွင့္

အသံုးအေဆာင္ပစၥည္းမ်ား ေဝငွေနစဥ္။

လာအို ကထိန္ပြဲ

ေကာ္လိုရာဒိုျပည္နယ္ေရာက္ ျမန္မာျပည္သားမ်ား

လာအို ကထိန္ပြဲတြင္ ပူးေပါင္းဆင္ႏႊဲ

ႏို၀င္ဘာလ ၃ ရက္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္

ေအာက္တိုဘာလ ၂ ရက္ေန႔က ေကာ္လိုရာဒိုျပည္နယ္ ဘ႐ိုက္တန္ၿမိဳ႕ရွိ လာအိုဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းတြင္ က်င္းပခဲ့သည့္ ကထိန္ပြဲတြင္ ေကာ္လိုရာဒိုျပည္နယ္ေရာက္ ျမန္မာျပည္သားမ်ား သြားေရာက္ပူးေပါင္းဆင္ႏႊဲ ခဲ့ၾကေၾကာင္း သိရသည္။

“အခုလို စည္စည္ကားကားနဲ႔ ဘာသာေရးပြဲလမ္းသဘင္ေတြကိုေတြ႔ေတာ့ ျမန္မာျပည္ကို အရမ္းသတိရတယ္။ အခု ဒီကထိန္ပြဲကို သားေတြ သမီးေတြက အရမ္းလိုက္ခ်င္တာ၊ ကားအခက္အခဲေၾကာင့္ သူ႔တို႔ကို ထားခဲ့ရတယ္” ဟု မၾကာမီကမွ ေကာ္လိုရာဒိုျပည္နယ္သို႔ေရာက္ရွိလာသည့္ ဦးသိန္းစိုး က ဆိုသည္။

လာအိုကထိန္ပြဲသည္ ႏွစ္စဥ္ျပဳလုပ္ေလ့ရွိၿပီး ယခုႏွစ္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံသား အမ်ားစု သြားေရာက္ပူးေပါင္းဆင္ႏႊဲ ခဲ့ျခင္းလည္းျဖစ္သည္။ အဆိုပါ လာအိုေက်ာင္းတြင္ သတင္းသံုးေနထိုင္ေနေသာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံသားဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ား ျဖစ္သည့္အတြက္ ေကာ္လိုရာဒိုျပည္နယ္ေရာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ား အေနျဖင့္ အလွဴအတန္းမ်ားကို ထိုေက်ာင္းတြင္သာ အမ်ားဆံုး သြားေရာက္လွဴဒါန္းျပဳလုပ္ေလ့ရွိသည္။

“တႏွစ္လံုး ေက်ာင္းတေက်ာင္းမွာ တခါသာျပဳလုပ္လို႔ရတဲ့ အလွဴအတန္းျဖစ္တာမို႔ ၾကံဳေတာင့္ၾကံဳခဲ အလွဴျဖစ္ တယ္။ ေနာင္ႏွစ္ေတြမွာလည္း အခုလို လာေရာက္ပူးေပါင္း လွဴဒါန္းဖို႔လည္း ဖိတ္ၾကားပါတယ္” ဟု ထိုေက်ာင္း တြင္ သတင္းသံုးေနေတာ္မူေသာ အရွင္ ဆႏၵမေနာက မိန္႔ၾကားေတာ္မူသည္။

ေကာ္လိုရာဒိုျပည္နယ္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွလာေရာက္ေနထိုင္အေျခခ်သူ ၇၀၀ ေက်ာ္ရွိကာ ထိုအထဲတြင္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မိသားစု ၄၀ ေက်ာ္ခန္႔ရွိၿပီး ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းတေဆာင္ျဖစ္ေျမာက္ေရး အတြက္ ႀကိဳးစားေဆာင္ရြက္ေနၾကေၾကာင္းလည္း သိရသည္။

ပန္းေတာ့ အႏုပညာ လက္ရာ

Negative thinking is suffering, Positive thinking is freedom!

ႏို၀င္ဘာလ ၂ ရက္၊ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္

ေကာ္လိုရာဒိုျပည္နယ္ ဘ႐ိုက္တန္ၿမိဳ႕ရွိ လာအိုဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း

WAT BUDDHAPUNYARAM OF CO တြင္ သတင္းသံုးေနေတာ္မူေသာ

ျမန္မာဘုန္းေတာ္ႀကီး အရွင္ စႏၵာမေနာ ေခၚ ႏြန္းမ္ ႏွင့္

သူရဲ႕ ျမန္မာ့ ပန္းေတာ့ အႏုပညာလက္ရာအခ်ဳိ႕

ဘုရားမတင္ နတ္မ၀င္ လူတြင္ ပန္း ၁၀ မ်ဳိး

၁။ ပန္းထိမ္ (ေရႊ ေငြ ကို လက္၀တ္တန္ဆာ စသည္ ျပဳလုပ္သည့္ အတတ္ပညာ)

၂။ ပန္းပဲ (သံထည္အမ်ဳိးမ်ဳိး သြန္းထုသည့္ အတတ္ပညာ)

၃။ ပန္းတဥ္း (ေၾကးထည္အမ်ဳိးမ်ဳိး သြန္းထုလုပ္ကိုင္သည့္ အတတ္ပညာ)

၄။ ပန္းပု (သစ္သား ဆင္စြယ္ စသည္တို႔ကို ႐ုပ္လံုး ႐ုပ္ႂကြ ထြင္းထုေသာ အတတ္ပညာ)

(၅။ ပန္းပြတ္ (သစ္သား ဆင္စြယ္ စသည္တို႔ကို ပြတ္ခံ၍ ပံုေဖာ္သည့္ အတတ္ပညာ)

၆။ ပန္းခ်ီ (႐ုပ္ပံုေရးခ်ယ္ေသာ အတတ္ပညာ)

၇။ ပန္းယြန္း (ယြန္းထည္ ျပဳလုပ္ေသာ အတတ္ပညာ)

၈။ ပန္းေတာ့ (အဂၤေတသရြတ္ျဖင့္ ႐ုပ္လံုး ႐ုပ္ႂကြေဖာ္ေသာ အတတ္ပညာ)

၉။ ပန္းတေမာ့ (ေက်ာက္ဆစ္ အတတ္ပညာ)

၁၀။ ပန္းရန္ (အုတ္ အဂၤေတ တို႔ျဖင့္ အေဆာက္အအံုလုပ္သည့္ အတတ္ပညာ)

(ပန္းရန္အစား ပန္းရြဲ (ေက်ာက္ေသြး အတတ္ပညာ) ဟူ၍လည္း ေရတြက္ၾကသည္)

သတင္း မိုးမခ

အေမရိကန္ ၂၀၁၀ သန္းေခါင္စာရင္းတြင္

ျမန္မာျပည္ဖြားတို႔ စာရင္းေပါက္ရန္ လိုအပ္ဟု ဆို

မိုးမခ အေထာက္ေတာ္ ၀၀၂

ေအာက္တိုဘာ ၂၉၊ ၂၀၀၈

လာမည့္ ၂၀၁၀ တြင္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုက ႏိုင္ငံသားတို႔၏ သန္းေခါင္စာရင္း ေကာက္ယူမည္ ျဖစ္ရာ ျမန္မာျပည္ဖြား ျမန္မာျပည္သားတို႔ကလည္း “ျမန္မာ” ဆိုေသာ စာရင္းေပါက္ရန္၊ တိုင္းျပည္တြင္ ျမန္မာဦးေရ မည္မွ်ရွိေနသည္ဟူေသာ စာရင္းအတိအက် ေပါက္ရန္အတြက္ ၀ိုင္း၀န္းေဆာင္ရြက္ၾကေရး ေဆြးေႏြးေနၾက သည္။

ျမန္မာလူမ်ဳိး မိသားစုဦးေရ ေသာင္းဂဏန္းရွိသည္ဟုသာ ခန္႔မွန္းႏိုင္ၿပီး စာရင္းအတိအက် မထုတ္ျပန္ႏိုင္သည့္ ကယ္လီဖိုးနီးယား ေဘးဧရိယာတြင္ေနထိုင္ၾကသည့္ ျမန္မာအစုအဖြဲ႔အခ်ဳိ႕ႏွင့္ စိတ္၀င္စားသူတို႔ ေမတၱာနႏၵ၀ိဟာရ ေက်ာင္းတိုက္တြင္ လြန္ခဲ့သည္ ရက္သတၱပတ္ တနဂၤေႏြေန႔ ( ေအာက္တိုဘာ ၂၆၊ ၂၀၀၈) က အလြတ္သေဘာ ေတြ႔ဆုံၾကၿပီး မိမိတို႔သေဘာထားမ်ားကို ထုတ္ေဖာ္တင္ျပၾကသည္။

၀ိုင္း၀န္းေဆြးေႏြးၾကရာတြင္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု၌ ၁၀ ႏွစ္ တႀကိမ္ သန္းေခါင္စာရင္းေကာက္၍ လူဦးေရႏွင့္ လူမ်ဳိးစုစာရင္းကို ေကာက္ယူျပဳစု ထုတ္ျပန္ေလ့ရွိေၾကာင္း၊ လူမ်ဳိးစု ဦးေရ မည္ေရြ႔မည္မွ် ရွိသည့္စာရင္းကို ၾကည့္ၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္ႏွင့္ ျပည္နယ္မ်ားက စီမံကိန္းမ်ား၊ အကူအညီမ်ား၊ ခြဲတမ္းမ်ား ခ်မွတ္ေလ့ရွိေၾကာင္း၊ ေပၚလစီ(မူ၀ါဒ)မ်ား ခ်မွတ္ေလ့ရွိေၾကာင္း၊ ယခုအခ်ိန္တြင္ ျမန္မာျပည္မွ ေျပာင္းေရႊ႕အေျခခ်လာသည့္ ျမန္မာျပည္ဖြားတို႔ ယခု ၁၀ ႏွစ္အတြင္း အမ်ားအျပား တိုးပြားလာသည္ကို ေတြ႔ရွိေနရေသာ္လည္း လူဦးေရ စာရင္း အတိအက် ထုတ္ေဖာ္မေျပာႏိုင္ေသးသျဖင့္ အျခား လူမ်ဳိးမ်ားႏွင့္ ႏိႈင္းယွဥ္ပါက လူနည္းစုတို႔ကို ဦးစားေပးရမည့္ အခြင့္အေရးႏွင့္ ခံစားခြင့္တို႔ကို မရႏိုင္ဘဲ နစ္နာမႈမ်ားရွိေနေၾကာင္း၊ အထူးသျဖင့္ ပညာေရး၊ လူမႈဖူလုံေရး၊ က်န္းမာေရး အေထာက္အကူ၊ သက္ႀကီးရြယ္အုိေစာင့္ေရွာက္မႈ စသည့္ အေရးကိစၥမ်ားတြင္ လူနည္းစုမ်ားအျဖစ္ အထူးကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ ဦးစားေပးမႈတို႔ကို ျမန္မာတို႔ မရရွိ၊ မသိရွိရဘဲ ဥပကၡာျပဳ ခံထားရေၾကာင္း၊ ထိုအေရးကိစၥမ်ားကို ပညာေပးရန္၊ ၀ိုင္း၀န္းၿပီး အတူတကြ တစည္းတလုံးတည္း ေဆာင္ရြက္ၾက ရန္ လိုအပ္ေၾကာင္း ေဆြးေႏြးၾကသည္ဟု သိရသည္။

တဦးက ေဆြးေႏြးရာတြင္ -

“က်မတို႔က ျမန္မာျပည္ဖြား "တ႐ုုတ္"လူမ်ဳိးဆိုေတာ့ ဒီမွာ ေဖာင္ျဖည့္ရင္ တ႐ုုတ္လို႔ ျဖည့္တယ္။ တ႐ုုတ္လို႔ ျဖည့္လိုက္ေတာ့ က်မက တ႐ုုတ္ျပည္မႀကီးက တ႐ုုတ္ေတြအျဖစ္ ဒီအစိုးရက စာရင္းထဲ ေပါင္းထည့္လိုက္ေရာ။ ျမန္မာလို႔သာေရးခဲ့ရင္ ျမန္မာဆိုတဲ့ အေရအတြက္စာရင္း တခုေပါက္သြားမွာေပါ့။ ျဖည့္လို႔ရတဲ့ ပုံစံက “အျခားေသာ အာရွသားမ်ား” (Other Asians) ဆိုတဲ့ စာသားကို အမွန္ျခစ္၊ ေနာက္ကကြက္လပ္မွာ - “ျမန္မာ” (Burmese) လို႔ျဖည့္ အဲသလို ျဖစ္ရမွာ” ဟု တင္ျပခဲ့သည္။

ေက်ာင္းသားဖခင္တဦးက -

“က်ေနာ့္ကေလးက ေက်ာင္းေလွ်ာက္ေတာ့ “ျမန္မာ” လို႔ ျဖည့္လိုက္တယ္။ တ႐ုုတ္လည္း မျဖည့္ဘူး၊ တျခားလည္း မျဖည့္ဘူး။ ေက်ာင္းက အမွတ္ေတြကို စစ္တယ္။ အမွတ္ေကာင္းတာခ်င္းတူေနရင္ ဦးစားေပးရမယ့္ လူနည္းစု စာရင္းနဲ႔ ဇကာ(ဆန္ခါ)တိုက္တယ္။ သူက ျမန္မာဆိုတဲ့ လူနည္းစုျဖစ္ေနေတာ့ ေက်ာင္း၀င္ခြင့္ရသြား တယ္ဗ်။ သေဘာက သူက အျခား အာရွသားတေယာက္လို႔ ေပါ့ေပါ့ဆဆ ျဖည့္လိုက္ရင္ အဲဒီ စာရင္း သတ္မွတ္ခ်က္က နည္းေနရင္ အၿပိဳင္အဆိုင္မ်ားတာေပါ့။ ” ဟု သူ႔အေတြ႔အၾကဳံကို ေျပာျပသည္။

ျမန္မာျပည္ဖြားမ်ားတြင္ တိုင္းရင္းသားမ်ား၊ အျခားလူမ်ဳိးမ်ားဟူ၍ အမ်ဳိးမ်ဳိးအဖုံဖုံ ရွိေနသည့္အေရးႏွင့္ ယခု အေမရိကန္ သန္းေခါင္စာရင္းတြင္ “Burmese” ဟူၿပီး ျဖည့္ရမည့္ကိစၥကိုလည္း သူတို႔ ၀ိုင္း၀န္းေဆြးေႏြး စဥ္းစားခဲ့ၾကသည္ကို ေတြ႔ရသည္။

“ဥပမာဗ်ာ - က်ေနာ္က တ႐ုုတ္လူမ်ဳိး၊ ျမန္မာျပည္ဖြား။ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႔ တ႐ုုတ္ေတြမွာ မ်ဳိးႏြယ္စု ကြဲျပားတာေတြ ရွိတယ္။ ဘာသာစကားေျပာတာ ကြဲျပားတာလည္း ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစိမ္းေတြ မ်က္စိေရွ႔မွာ က်ေနာ္တို႔အားလုံးဟာ တ႐ုုတ္ပဲ။ ကြမ္းတုံတို႔ ဖုက်င့္တို႔ဆိုၿပီး ခြဲၿပီး ေျပာမေနေတာ့ဘူးေလ။ အခုအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တို႔က ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ဘယ္ေဒသက၊ ဘယ္ လူမ်ဳိးစုက ဆိုတာမ်ဳိးကို မေျပာေသးဘဲ အေမရိကန္စနစ္မွာ ပုံစံတခု၀င္သြားေအာင္ တညီတၫြြတ္တည္း ေဆာင္ရြက္ဖို႔လိုမယ္ ထင္ပါတယ္။ က်ေနာ္က အခုဆို “တ႐ုုတ္”လုိ႔ ေဖာင္ေတြမွာ မျဖည့္ေတာ့ဘူးေလ၊ “ျမန္မာ” လို႔ ျဖည့္တယ္” ဟု တဦးက သူ႔အျမင္ကို ရွင္းျပခဲ့သည္။

ယခုအခ်ိန္တြင္ အေမရိကန္အစိုးရစနစ္က ျမန္မာျပည္ကို “Burma”၊ ျမန္မာျပည္သားကို “Burmese” ဟု ရုံးစာတြင္ သတ္မွတ္ထားရာ ႏိုင္ငံေရး၊ လူမႈေရး၊ လူမ်ဳိးေရး အေျခခံတို႔ကို ခ်ဲ႔ထြင္စဥ္းစားျခင္းကို ဦးစားမေပးေသးဘဲ၊ “ျမန္မာ” ဆိုသည့္ စာရင္းႏွင့္ လူဦးေရ အတိအက် တစုတစည္းတည္း ေကာက္ယူႏိုင္ၿပီး အေမရိကန္တျပည္လုံးတြင္ အတိအက် ထင္ရွားလာေစေရး ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ၾကရန္ အားလုံးက ၀ိုင္း၀န္းေဆြးေႏြး ၾကသည္ကို ေတြ႔ရသည္။

ယခု အလြတ္သေဘာေတ႔ြဆုံပြဲမွာ ေန႔ခင္း ၂ နာရီမွ ညေန ၄ နာရီအတြင္း ၂ နာရီ အခ်ိန္အတြင္း တက္ေရာက္သူ လူဦးေရ ၂၅ ဦးခန္႔ႏွင့္ က်င္းပခဲ့သည္။ တဦးလ်င္ စကားေျပာခ်ိန္ ၃ မိနစ္မွ ၅ မိနစ္အတြင္း အလွည့္က် စာရင္းသြင္း ေဆြးေႏြးၿပီး ေဆြးေႏြးပြဲ ၾကည့္ၾကပ္သူအျဖစ္ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ ဦးဓမၼပီယက ေမတၱာျဖင့္ ေဆာင္ရြက္ေပးသည္။

အားလုံးက ထပ္မံ ေတြ႔ဆုံလုိၾကၿပီး ယခုထက္ပိုမို၍ ေနာက္ထပ္စိတ္၀င္စားသူ တိုင္းရင္းသားမ်ား၊ ဘာသာေရး အစုအဖြဲ႔မ်ား၊ အျခား အစုအဖြဲ႔ေပါင္းစုံ ၀ိုင္း၀န္းပါ၀င္လာေရး၊ တဦးခ်င္းျဖစ္ေစ အဖြဲ႔လိုက္ျဖစ္ေစ လိုက္လံ ဖိတ္ၾကားႏိုင္ေရး၊ မိမိတို႔ ျမန္မာမိသားစု အသိုင္းအ၀ိုင္းမ်ားအတြင္း က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ သိရွိနားလည္ ေဆာင္ရြက္လာေစေရးအတြက္ ပညာေပးေရး၊ စည္း႐ုုံးေရး၊ သတင္းျဖန္႔ခ်ိေရးတို႔ကို ျမန္မာတမ်ဳိးသားလုံးက တေယာက္တလက္ ေဆာင္ရြက္ၾကရန္ စဥ္းစားၾကသည္။

အလြတ္သေဘာ ေတြ႔ဆုံသူမ်ားအားလုံးက ေနာက္တႀကိမ္ ထပ္မံေတြ႔ဆုံၾကရန္၊ ယခုထက္ပိုမို၍ လူအမ်ား ပါ၀င္ႏိုင္ေရး လိုက္လံဖိတ္ေခၚ အၾကံေတာင္းၾကရန္ သေဘာတူၾကသည္။ ေဘးဧရိယာ ျမန္မာမိသားစုမ်ားႏွင့္ တကြ နီးစပ္ရာ စာဖတ္သူမ်ားအားလုံးကို စတင္ သတင္းေပးရန္ အသိေပးရန္အတြက္ မိုးမခ စာနယ္ဇင္းအဖြဲ႔ကို ခြင့္ျပဳသျဖင့္ ယခုသတင္းကို တင္ဆက္လိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

မိုးမခ မွ ျပန္လည္ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။